karanlığın anlattıklarından - ilker gören

1.   yaşamın yalınkat bir donla sokağa çıkmasının ardındaki gerçek herkesi ilgilendiriyordu aslında.
2.   isyanın soluk almadığı ortamlarda aşk keskin bir nişancı oluyordu.
3.   suçluların aklanmadığı bir mevsimde insanlar yağmuru kırmızı eldivenlerle bekliyordu.
4.   herhangi bir insan değildi yaşam silviya saçlarını tararken.
5.   suçlanmak ile aklanmak arasında ölen insanların hikâyesiydi fenomen.
6.   adını anma katilliğin.çünkü sen bakır kaplı çanaklardan su içerken yaşam sırıtıyordu geleceğe.
7.   aslında kimin hikâyesi kime anlatılırsa anlatılsın hep aynı yüz aynadan dışarı çıkacaktır çıplak.
8.   insanlığın geçmişi incelendiğinde soytarılar aşktan yana en önce gelen gülmelerdir.
9.   paranın ve aşkın yüzyılını anlayan insanların dergâhında konuştum durdum mutlulukla.
10. hikâyelerini az bir paraya satan insanların savaşıydı serçelerin kanatlarının kırıldığı.
11. adamın acınan bir yalnızlığı vardı.
12. sonra sen yaşamın insanı kalbinden bıçakladığı zamanlarda aşkı küstürüyorsan dünyadan yana bir şeyleri ıskalamadan sevmelisin yıllarca.
13. rol yapma mutluluk bir soytarının elinden geldiğinde.
14. adamın yalnızlığının dünyayı ağlattığı bir mevsimdeydi yağmurların aniden çekip gidişi.
15. kentin lanetlenen kesimlerinde çocuklar gökyüzüne kurşun sıkmayı bir bilgeden öğrenmişlerdir.
16. şimdiye dek hiçbir aşkın lanetlenmediğini söylüyor parklar.
17. adamın cebi delik yalnızlığında bir başka adam kendini suçlar yaşama.