"şiir" ile etiketlenmiş 286 doküman etiketlendi

»...titreyen ışık

balkan/kasım:

*ağlayabilirsin artık, hiçbir lükse sahip değilim\

Kavrulmuş kumların orta yerinde

kaç yaprak dökülünce

bilir misin çocuk,

kapsülünden fırladı gece

Akasyalar kaçarken

Parmak uçlarımın yetkinsizliğine gülüyorlarmış\

Mektup almış bir mahkûm yüreği

Damal'ın bebek yüzlü bebekleri bebek yapıyor

dünyaya kamaşmayan gözlerine...

«Kanunuesasiyim ama

bu otların

-Çok öncesi-

içimin günlerine

sigara kaydı düştü demin kül tablasının yanına, aslında kaymadı uzundur

Dert suyla büyür mü Abbas\

Elimde kan kokusu, tütünle karışık

2

önce O geldi.

ağaçtaki sabrı anlatıyor

birinci gün; okuyorum, eskimiş fotoğraflarımı yırttılar

harflerinden sustu ağustos

Sözümü tutacaktım gün ikindiye varmadan daha\

Saymadım kaç zemheri geçti

bu akşam neredesin?

Anne zulamızı patlattılar senin

İnsanlar arıyorum,

Söz geçirmez yeleğinle oturmaktayız hâlâ

Sis ve gölge, başaşağı senkron yalnızlığı

aşk

silme pus

Gözlerinizin etrafında tanrı çizgisi siyah çerçeve

yaşına bol gelen bir entari sırtında

Yakma ateşini öyle uzaktan.

Ay çiçeği kollarımda açmaya başladı

belki güzel uyanırsam sabaha

AYNA

veysel çişini söylemeyi öğrendi

1. Âşık Kadının Bahar Şarkısı

baharda yalnızlık gibiydi

Nasıl istersen\

bulutun kırıldığı noktayı

Barış dörtlükleri bir aylık bir çalışma sonucunda toplandı. Türkiye'nin

belki tekrar yazarım

rafael kubelik, smetana çalıyor

ben

bende hüzün şeker nasıl öyle - osman erkan

Gözlerin kuğuların yüzmesi

orada öyle durdukça

---gece kaybetmeye ne kadar meraklı---

XXI

LIII

Bi'                          Bir yosma arnavutkaldırımı kana boyuyordu.

Düşgüllerim var

Ben ellerini düşlerken dingin bir deniz gibi

yunus bekir yurdakul'a

Büyük toplantıydı atalar-amcalar kulübünde

beni bağla

aynı kadınla ikinci defa evlenmek,

---gece, içimize doğru uzanan kaldırım gibiydi. ve gece,\

*«O günden beri bir fotoğrafın yası tutulur.»\

taş avluya uzanırken gün

*hangi güneşi kararttık biz

Sus cümbüşünün casusu

Konuşmayı yeni öğrenen bir çiçek bulup

Başka türlü yaşanıyor belli ki senin İstanbul'unda.

gökyüzü aşağı sağılır

Canım sıkılıyor can, yorgunum

bakma sen\

- Le Fanu'nün anısına

I

yağmur güllerini döküyor üzerime gökbaba

Şair, Washington D.C.›de, 1954’de doğmuş ve Virginia’da büyümüştür. Liseyi bitirdikten sonra, bir süre çalışmış, boyacılık ve evlere telefon kabloları döşeme gibi işler yapmıştır. Telefon işçiliğinden ötürü Virginia ve Kuzey Carolina’da çokça dolaşmıştır.

SUYA BATTIĞINDA NE OLDU GENÇ ADAMA

KAYALIKTAKİ EV

SUNU

1\.

Philip, Boston'daki lise günlerinden beri şiir yazmış ve yayımlamıştır.

ne küller savruluyor

kötü huylu bir kist dünya

yoktun ya\

galibi yok bu savaşın

insan çıkışlı yolculuktur yalnızlık

insan çıkışlı yolculuktur yalnızlık

içimden çekildi dilime vurdu sözcükler

Bana hüznü getirip bu sonbaharda

gecemi yıkamayın!

esmesin bulutları üşüten rüzgâr

o şarkı nasıl söylenir

Kırk ılık ılır kemal lan u fak yedi cihan

Ne kadar çok umutsuzluğu anlatan

Ucundan sevgileri bırakacak yer bulamazsan kalbin taşa dönüşür

dört diyorum ulan

I

tek kanatlı kelebek

ışığını yatıracak başkasının

ben tüm bunları yazarken/

defolu gençliğinin ucuz pavyonlarında,

Uyandı Sadi

yalnızca hüznünde anlıyorsun yüzümü,

Senin en güzel olduğun yer gözlerimdi

ağaç harflerinden anne

Bulutları yok, maviliği, gözleri yok

y e t e r

Karanlık inmiş bile

Baran'a

ölümden önceki uyak

bir ankara türküsü

resim

ÇITIR

*neyiz ama keşke olmasak hiç

Görünmez top ateşi içini döverken, başını aralıklı sallayarak,

Rengini sorsam suya

İçimde köprüler yandı kimse bilmedi

Her şiir ayrılıktır,

sana «yaz» demedim

sır tutmasını bilmez bir çocuk gibiyim

Bulutlu havalarda beliren

Ağlayacaksan dudaklarıma ağla

kayıp coğrafyasında

denize gireceğim gece yarısı

«uzun süren kekemeliğime»

*kadın mı ağladı

öyle işte

her martı bir uçuştur katlanmış denizi göğe asmaya

her heykel söküleceği günü bekler

I

Ustasız atölye gibidir gözlerin Hivda, gözlerin

Zavallı genelev müşterisi, yanlışın yapılmasına katılmış

Ben, hep hüzün yüklü şiirler yazdım

Erken ölmeliydim ben

Odama çekildim. Hiç ses yok

Renkli ve siyah beyaz

bam telimde parmak izin duruyor

*Bir adam bir ağa sarınıyor bir kadının. Bir bulut caz yürüyüşü yapıyor.

İki çiçektik bir bahçede,

işaret parmağınızdaki

Sözcüklere asarsın saksı diplerinde yeşeren lanetli vücudunu

on iki sandalyeli bir masayla, masanın gençliğinden konuşuyorduk.

bazen dur.

O odada ejder yumurtaları vardır. Beyazı ve sarısı iyice karışıp

kırarsın bazen ekmeği

Kılık değiştirdin akşamüstü

küskün değilim size ademin çocukları.

Babam düşünürken

beni bilirdi İstanbul eskidendi

Bir mülteci bu kadar benimseyebilir bir kenti; basık bulutlarını, taş

Biliyorum en irinlisi benim,

Parçacık, hacim ile dürtünün kıyasında

Güvensiz yanlar var bana seslenişinde\

kapı çaldı

Yıldız Tepesi Sarayı'ndan

sarı gözbebeklerindeki görkem

her şey geçer her şey biter

dünyanın tüm nöbetçilerine

1.   yaşamın yalınkat bir donla sokağa çıkmasının ardındaki gerçek

kelebekler delirdiğinde

kucağımda bir kutu

sen

Oyuncak

Neyime hatırlayacakmışsınız siz beni?

1. kimseler

nar çiçeğinden elbise diktim

yağmurun saklandığı yerde bırakmıştım en son

Süprüntü ihtişamların kısırlığına yaslanan irkilmeler

Salın ey şehir

Ahırın ilk güneşi yakalaması gibi

sözcüklerin yaptığıydı:

Annem'e

tartılır söz\

Çok iyi bir sarhoştum. Kedilere tekme atmadım.

deşilmiş düşlerin arasında

Duru sularında dirilt beni, gökyüzü için bir anlam belirtelim

I

*                Ekmek ve bıçaksın sen,

Işık saçlarının arasına girer, içerilere

bak

ne güzel ölüyorum... yani alenen işliyorum bu suçu

kâğıt kadehlere döküldü keskin bir parfüm kokusu

Günler eklendikçe\

ben;

ardından baktığımda

zaman sallanıyor bir saatin sarkacında

Aynı anda geçen onlarca minibüs arasından birisi vardı ki, çözülmez bir

son tren geçtiğinde

Dışarıda kurtlar kuşlar uyudu,

oradan geliyordum\

sonra gittin sen

çağın girdabına yuvarlanan postmodern ilişkiler\

dediler ki

kimim ben deli kendime

benim bir yalnızlıktan ötekine

---diye başladık söze---

Güneşin gökyüzüne attığı tokattı mavideki kızıllıklar.

yalnız şiirin midir yaşama kafa tutan

siyah beyaz apartman

içimin meydanlığında

Pencereni aç.

(En dingin haliydi yağmurun. Sahnede yaşlı bir kadın. Ve arbane sesi.

(Aylardan Eylül... puslu bir hava... yangın yerinde tavla... zar

özge dirik, 14 ekim 1978'de manisa'da doğdu. öğrenimini odtü iktisat

Zamansızlığımdandır güzelliğim.

haydi haydi.çamura batmışım.com nokta

Acısını bana gösteren kadın kilometrelerce yakınımdaydı dün. Kıvırcık

Sen orda perdeni örtersin,

*«Kişinin birşeyi var değildir: çünkü kişi var değildir. Kişi sürekli

110.\

Taştı

Başka renkler düşerse pay diye

ruhlar incinir.

İnsanlar boş hayaller peşinde «Zaman makinesiymiş!»

Adı ---gece değiştiricisi--- olan bir melekle anılıyor adım

Ben sözü iyi etmeye geldim

sabah şakaya gelmezdi o vakitler

Sabah deniziniz güzel koksun diye

*yazılanlar silinemiyor maalesef.

çeliğin ruhunu kalbime verdin

gizlemeye çalıştığınız satırlarınız

hayatı tanımlara sığacak

G. Bilal'e

gecikmiş bir çabaya çoğalır bazen parmaklarımız

Gözetleyicilerin gözlerinde

Yoksa

Neler var ardında\

kelebeği olamadım ormanın

söylesene Mirva

I

evsiz bir uçurtma

el edince siz en sevdiğim şarkılardan seslendiniz

sustu sesler...

ak gömlek uykusunda sığ rüyalar

Penceremin pervazında bir menekşe

(Düş)

Çocuk düşlerin pembe balon pembe şekerdi

uykunun sınırları silikleşiyor zihnimde

hangi sevgi senin aradığın

kent süngü yarası almış acı akıyordu

şu sen

yağmurun kaytanı hey yağmurun kaytanı

I

Akşamları geçiyorum

öyle bir sokaktı ki tebessümler sokağı

kıyısına kadar gelen suyun

Kafasıyla hayır dedi

şimdi boyuna bir cenaze vardır benim sağ omzumda

Turuncu izci şapkalı\

zamanın birinde, uçlu bucaklı ege denizi ortasında küçük bir ada vardı.

yine yağmurlar geçiyor çocukların omzundan

Sarı düşlerinden kıvranarak uyanışının,

umut indirdi altın kanatlarını,

mektup

zaman seninle

mavisel yener'e

Yalınayak salınıp sardunyalar diyarında

umutlarım

yalnızlığının bitişinin mutluluğu

*«ki en kötüsüdür,

eskisi gibi çağrılmıyor hiç-bir-şey.

su sızdı denize

Ay ışığı; yakamozda saklı,

Dokunamam sana

nasıl bilecektim beklemenin kaderim olduğunu \

Çıplak bir hayat giydim

sesini saklayıp duran insanım

Bak, gör:

Keşif gezisine çıkmışsa

kırka yarıyor gökyüzünü

Elimde kalem, aklımda kalem, cebimde kalem

Yakası açılmadık çiçekler-

Bodrumdaki tavernada,

içimde sonsuz bir gece karanlığı

Zorla dersinin başına oturtulmuşçasına,

Adı çıkmış çocuğun, ağlıyor cümbüş!\

Yıkık bir akşamüstü bıraktın bana

gelişi bana yaz diyordun ya...\

Çırpınıp kalesinde kalışın

gönül borcu'na

her sokak lambasının, gölgeler bırakıp\

çığlıklara ulaşır sesim boş bir sokakta yankılanıp

38.\

Beklemek buruşturuyor beni bu şehirde\

bir gün / Sedat Demirkaya

1\. hayır eski zamanlar

bir