estereosa ouranon* - mustafa altay sönmez

Bulutları yok, maviliği, gözleri yok
öyle sıradan bir gökyüzü uzanıyor her yerlere
kötü bir şey; yaşlanıp ölmek gibi
yapılıp, yapılmamış, işte ne varsa ayrık kalmış
tozlu perdeler, sıkılgan yatak örtüleri
kumaşlar kumaşlar kumaşlar arasında.

Ben ki, bir terzi değilim, çok düşünürüm
yani bu ölmelerin sonu gelmeyecek mi diye
sadece o da değil, bunun pek çok uzantısı var
yarım bırakmak, bilmemek tümünü ve
belki bilmeyi istemek.

Böyle düşünürken, dolanmış iplikler ve can sıkıntısıyla
havanın içindeki havayı alıyorum kendime
bir gerdanlığa benzeyen tüm molekülleriyle beraber
ve bir örnek giyindiğim boşluğa bakıyorum
grotesk rüyaların her biri daha anlamlı oluyor şimdi
ya da bir böcek geçmişse bir tavan arasından görkemli midesiyle
artık biliyorum toz yutmaların, boşluğa bakmaların
aynısını arıyoruz ikimiz de.

* Göğü sabitleştirdim