namlu uçları - tekin gönenç

sonra gittin sen
kendi acılarına dilsiz

yarısı küskün bahçelerde güldüğünün
yarısı sürgünlerde

ışıklar içinde binlerce ada
kulaç kulaç sokulurken denizlerine doğru
aldırmadın gittin

yaralı dağlara gömdün yanılgılarını da
tek bir kurşunla yanı başında vurulan
o can arkadaşın gibi

şimdi açılan her mektubunda
sonu gelmez postal sesleri
ve yırtık asker türküleri

sen de öğrendin sonunda
açlığımız da bizim
umulmadık namluların ucundadır
tokluğumuz kadar