mor film kareleri - aynur dursun

son tren geçtiğinde
rayların üzerindeki ellerimdi
dokunamayışım bu yüzden aynalara

sürgünlerin çöküntüsüydü
ilmik attığım umutlarda
sökülen renklerim
aşkları yalıtan kapı çarpışları
sakat bıraktı direncimi
koşamıyor
kirleniyor elleri

gidiyordum
ay kesmeseydi yolumu
mavi titremeleri olmasaydı çocukluğumun
dönme dolabın içinde düşlerle yitik

her şey değişti
yıllar önce saklandığım yerdeyim
oyunlar hep aynı
yanılttı bizi yüzümüzdeki kesikler

kemiklerime çivilenmiş balık ölüleri
yüzdüğüm derinliklerden kalan
ihanet koktum/savaş koktum
kevgire dönüşen uykular arasında

dağı görkemli kılan
farenin küçüklüğüymüş
midye kabuklarına sığınıyorum
tek bir damla yeter
örtün üzerimi...