maktûl - safa fersal

ne güzel ölüyorum... yani alenen işliyorum bu suçu

«mermerin göğüslerini» emiyorum
serkeş kelimeler damlıyor hayalime

ama rüzgâra bırakıyorum»an»ı

                     allahça bir gülümseme
şeytani hınzırlık

el de var             (peçesi yırtılmış ışığın)
hüzün de

râm...

harcı dökülüyor sezgilerin
toynak tripler atıyor lûgatıma ateşin tayları
oysa ölüyorum, sadece bir»an»ım var
yetiniyor bu tutkuyla benden habersiz otlar

nü
ve
ritüel

«an» renksiz duygularıdır gözyaşlarının