ece ayhan
Asıl adı Ece Ayhan Çağlar'dır. 1931
yılında Datça'da (Muğla) doğdu. Ailesinin asıl memleketi ise
Çanakkale'nin Eceabat İlçesi'ne bağlı Yalova Köyü'dür. İlk ve orta
öğrenimini İstanbul'da gördü. 1959 yılında Siyasal Bilgiler
Fakültesi'nden mezun oldu. 1962-1966 yılları arasında Gürün, Alaca ve
Çardak ilçelerinde kaymakamlık yaptı. Sonra İstanbul'da çeşitli
yayınevlerinde redaktörlük ve editörlükle uğraştı, bir süre Türk
Sinematek Derneği'nde çalıştı. Üç yıl süre ile İsviçre'de tedavi gördü.
Dönünce bir süre İstanbul'da ve Bodrum-Gümüşlük'te yaşamını sürdürdü.
Çanakkale'ye yerleşti. 12 Temmuz 2002'de İzmir'de hayata veda etti.
Kapalı ama gizli olmayan, kuraldışı ama gelenekseli soğurmuş, toplumsal
tarihi ve insanı inanılmaz bir eleştiri cenderesine sokan, dilin
uçlarında dolaşan, ortalamaya ve sıradanlığa teslim olmamayı ilke edinen
ve aykırı biçem taşıyan şiirleri, Ece Ayhan'ı İkinci Yeni akımı içinde
en çok sözü edilen şairlerinden biri yapmıştır.
Not: Biyografide yer alan bilgiler www.siir.gen.tr (http://www.siir.gen.tr) sitesinden alınmıştır.
YALINAYAK ŞİİRDİR
1. Biz tüzüklerle çarpışarak büyüdük kardeşim
Emrazı Zühreviye Hastanesi'ne kapatıldı anamız
Adıyla çalışan ermiş Sirkeci kadınlarındandır
Şeker atar hâlâ mazgallardan Cankurtaran'da
Acı Bacı'nın acı bilmez uçurtma çocuklarına
Yıl sonu müsamerelerine kimler çıkarılmaz?
2. Velhasıl onlar vurdu biz büyüdük kardeşim
Babamız dövüldü güllabici odunlarla tımarhanede
Acaba halk nedir diye düşünür arada işittiği
Dudullu'dan ta Salacak'a koşarak alkışlayalım
Fazla babalarıyla dondurma yiyen çocukları
Hangi çocukların neye imrenmesi yalınayak şiirdir?
KILIÇ
[M. Ç.]için
Ey serseriliğin denizleri! Ey ahtapotları atılmışlar kıyıya mutsuzluğun!
Bir kraliçedir oğlum kanatlarını açmış. Örtünür canfes. Unutur gitgide
yıkılmış babası büyücü. Selanik'te geçirir kışı.
Gelmiş bir kadınla konuşur. Mısrâyım'den. Yorgunluğu kusursuz bir at
mor. Uyuyakalmış kayalıklarda. Yükselir niçin bilinmez deniz. Ey batık
gemiler! Ey sürgün karaltıları! Ağlayan bir melez ben.
Anlatılmaz bir kılıçtır kuşanmış taşırım belimde karaduygululuk.
FAYTON
Erol Gülercan'a
O sahibinin sesi gramofonlarda çalınan şey
incecik melankolisiymiş yalnızlığının
intihar karası bir faytona binmiş geçerken ablam
caddelerinden ölümler aşkı pera'nın
Esrikmiş herhal bahçe bahçe çiçekleri olan ablam
çiçeksiz bir çiçekçi dükkânının önünde durmuş
tüllere sarılmış mor bir karadağ tabancasıyla
zakkum fotoğrafları varmış cezayir menekşeleri camekânda
Ben ki son üç gecedir intihar etmedim hiç, bilemem
intihar karası bir faytonun ağışı göğe atlarıyla birlikte
cezayir menekşelerini seçip satın alışından olabilir mi ablamın